به گزارش پایگاه خبری تحلیلی صدای تنگسیر، فاطمه بحرینی‌نسب کارشناس فرهنگی در یادداشتی نوشت: یا علی گویان ، سوار بر رخش قلم می‌تازم تا هر چه زودتر به غدیر خم برسم؛ گویا حادثه سرنوشت‌سازی در شرف وقوع است که معیار و میزان شخصیت‌ها را رقم می‌زند.
پیامبر بزرگ اسلام(ص) می‌خواهد به امر خدا در همین دنیا، امت خود را با علی (ع) بسنجد در همین کره خاکی نفر به نفر فرزندان آدم را در مقیاس علی( ع) به نمایش گذارد. این برای آن است که بدانند سر نوشتشان با غدیر خم رقم می‌خورد.
بهشتیان از غدیر، بهشتی می‌شوند و جهنمیان با افکار غدیر، جهنمی. آری، آنان که در درخشش دست محمد و علی(ع) تمام خواسته‌ها و آرزوهایشان را یافتند، از هر چه بوی غیر علی(ع) می‌داد، با همه دل فریبی‌هایشان چشم برداشتند.
امروز تاریخ دیگر رقم خواهد خورد. امروز بشریت در آستانه بلوغ است. تمام نگاه‌های آسمان و زمین قافله‌ای را دنبال می‌کنند که از مکه به سوی مدینه در حرکت است. این قافله استثنایی، می‌خواهد تقدیر انسانیت را به تقدیری احسن رقم زند.
چه عظیم بود روز غدیر! خورشید در نهایت اقتدار، کویر در نهایت روشنایی، جمعیت غلغله‌کنان، غوغایی بر پا شده بود. فریاد جرس‌ها شنیده می‌شد که داشتند مردم را به اجتماع کردن امر می‌کردند. زمان ساکت و بی حرکت ایستاده بود. همه از وقوع حادثه‌ای استثنایی حکایت می‌کردند.
در نگاهی دیگر، پیامبر(ص) با بیان مهدویت به مردم فهماند که نور مهدی( ع) نور خداست و هر کس او را انکار کند. بر باطل است.
خداوند به وسیله او قدرت خود را نشان می‌دهد و به مردم می‌فهماند که اوست که خدا او را امید مظلومان قرار داده، با وجود او، مظلومان از طرف خدا روحیه می‌گیرند.
همچنین پیامبر خدا(ص) در خطبه غدیر، او را منتقم از ظالمانی که ظلم را در زمین گسترش داده‌اند، معرفی کرده و پیغام داده است که سرانجام همه آن‌ها هلاک می‌شوند و عدل الهی در زمین اجرا می‌گردد.
در زمان پیامبر(ص) و به خصوص در خطبه آن بزرگوار در غدیر، بحث منافقین مطرح شده بود. پیامبر(ص) می‌خواست با این روش، مردم را آگاه سازد تا منافقان بعد از ایشان، حکومت را از دست اهل آن خارج نکنند و در چنگ خود نگیرند. این هشدارها باعث می‌شد تا مردم با آن‌ها همکاری نکنند وگول آن‌ها را نخورند.
ماجرای غدیر، داستانی است که آثار عمیقی را در جامعه اسلامی بر جا گذاشته است و این آثار، تا زمان حال ادامه پیدا کرده است.
هنگامی که بخواهیم مسئله غدیر را از نظر قرآن و تاریخ بررسی کنیم، باید بگوییم که این واقعه، مسئله هدایت یک قوم و قبیله و یا یک شهر و کشور نیست. بلکه مسئله برداشتن بار سنگین رسالت و کامل کردن مسیرحق است.
این عمل نیاز به شخصی دارد که اسلام جزیی از شخصیت و منش او باشد و مردم از او مسائل اسلامی را فرا بگیرند و خود او احتیاج به سوال کردن از احدی نداشته باشد، در حالی اکثریت مردم آن زمان جاهل بودند. این شخص کسی باید باشد که از تعصب طایفه‌گری به دور باشد و سابقه شرک و بت پرستی نداشته باشد.
در حالی که ما می توانیم تمام مسلمین آن زمان، قبل از ایمان آوردن، بت پرست بودند و تنها علی(ع) بود که در مقابل هیچ بتی سجده نکرده است.
غدیر، حقیقتی است که هر دل حق شناسی آن را تصدیق کرده و می‌کند و بیمار است قلبی که این حقیقت آشکار را قبول نمی‌کند.
غدیر، نغمه‌ای است که بر هر زبان حق‌گو جاری شده، لال است زبانی که قدرت زمزمه آن را ندارد. سرانجام غدیر، امری است الهی که تمام فرشتگان مقرب در برابر آن سر تسلیم خم کرده‌اند و ابلیس است کسی که سر خم نکند و تسلیم نشود.
فاطمه بحرینی‌نسب کارشناس فرهنگی
